Koszyk
W koszyku nie ma jeszcze produktów
- Nowy
Język polski należy do najtrudniejszych języków świata, a odmiana przez osoby, liczby i przypadki powoduje liczne problemy nie tylko u obcokrajowców, ale również rodowitych Polaków. Nic zatem dziwnego, że wypisanie zaproszeń ślubnych stanowi nie lada wyzwanie i niejedna para młoda głowi się, jak odmieniać nazwiska na zaproszeniach. Z myślą o nich przygotowaliśmy serię wskazówek, dzięki którym odmiana nazwisk na zaproszeniach będzie łatwiejsza.
Spis treści:
Czy odmieniać nazwiska na zaproszeniach ślubnych?
Zacznijmy od tego, że odmiana nazwisk na zaproszeniach jest konieczna, bo takie są zasady języka polskiego. Jeśli zatem forma zaproszenia wymaga odmiany nazwiska, a najczęściej wymaga, bo w zaproszeniu najczęściej znajduje się zdanie: „zapraszamy ….. (biernik - kogo?)”, to znaczy, że taką odmianę należy zastosować. Podobnie w sytuacji, gdy na zaproszeniu piszemy: „zaproszenie dla ….(dopełniacz - kogo? ) – tu również nazwisko powinno zostać odmienione.
Warto również pamiętać, że przygotowując zaproszenie dla pary, należy najpierw napisać imię kobiety, a dopiero później mężczyzny. Jeśli wypisujemy zaproszenie dla całej rodziny, to wystarczy, że napiszemy Anna i Jan Nowakowe z dziećmi i już nie musimy wypisywać imion wszystkich zapraszanych pociech.
Jak odmieniać nazwiska na zaproszeniach – podstawowe zasady
Skoro już wiemy, że trzeba odmieniać nazwiska na zaproszeniach, to powinniśmy poznać główne zasady, którymi należy się kierować przy tej odmianie.
Odmiana nazwisk żeńskich zakończonych na -a
Te nazwiska odmieniamy zawsze. Oto kilka przykładów:
- ska – np. Kijowska, zapraszamy …. Kijowską, zaproszenie dla …. Kijowskiej
- cka – np. Milecka, zapraszamy …. Milecką, zaproszenie dla …. Mileckiej
Odmiana nazwisk męskich zakończonych samogłoską
Tutaj podobnie - te nazwiska również należy zawsze odmieniać. Oto kilka przykładów:
- ski – np. Kijowski, zapraszamy …. Kijowskiego, zaproszenie dla …. Kijowskiego
- cki – np. Milecki, zapraszamy …. Mileckiego, zaproszenie dla …. Mileckiego
Odmiana nazwisk zakończonych spółgłoską
Przy odmianie nazwisk zakończonych spółgłoską jest trochę trudniej, gdyż tutaj forma żeńska nazwiska pozostaje nieodmieniona, natomiast odmianie podlega to samo nazwisko, ale należące do mężczyzny. Dla ułatwienia przedstawiamy poniżej kilka przykładów:
- Nowak – zapraszamy Annę Nowak, ale zapraszamy Jana Nowaka
- Wróbel – zapraszamy Janinę Wróbel, ale zapraszamy Pawła Wróbla
- Nowy
- Nowy
- Nowy
- Nowy
- Nowy
- Nowy
- Nowy
- Nowy
- Nowy
- Nowy
- Nowy
Odmiana nazwisk dwuczłonowych
Wiele pań nosi podwójne nazwiska, które również należy odpowiednio odmieniać. Obowiązują tutaj zasady przytoczone do powyższych czyli odmiana nazwisk kończących się na -a oraz pozostawienie bez odmiany nazwisk kończących się spółgłoską. Oznacza to, że jeśli oba człony nazwiska kończą się na -a, to odmieniamy je oba, jeśli tylko jeden z nich – to ten podlega odmianie, a jeśli oba kończą się spółgłoską, to nazwisko pozostaje w formie nieodmienionej. Oto przykłady:
- Anna Janowicz–Kiepska – zapraszamy Annę Janowicz-Kiepską
- Barbara Końska-Turecka – zapraszamy Barbarę Końską-Turecką
- Ewa Nowak-Wróbel, zapraszamy Ewę Nowak-Wróbel
W przypadku odmiany nazwisk dwuczłonowych męskich odmianie podlegają oba człony, zgodnie z zasadami odmiany wskazanymi powyżej. Jest tutaj jednak pewien wyjątek, który dotyczy odmiany nazwisk dwuczłonowych zawierających przydomek lub herb. W takich sytuacjach człon pierwszy czyli przydomek lub herb pozostaje nieodmieniony, a odmianie podlega jedynie druga część nazwiska.
Odmiana nazwisk w liczbie mnogiej
Powyższe zasady odmiany nazwisk na zaproszeniach dotyczyły nazwisk w liczbie pojedynczej. Dużą część gości weselnych stanowią jednak małżeństwa, dlatego warto wiedzieć, jak odmieniać nazwiska w liczbie mnogiej. Mamy tutaj również kilka zasad, a kluczem do wyboru odpowiedniego sposobu odmiany nazwisk jest końcówka nazwiska w mianowniku liczby pojedynczej.
Jeśli nazwisko w mianowniku liczby pojedynczej kończy się spółgłoską lub literą -a, -e, -o, to w liczbie mnogiej odmienia się ono jak rzeczownik i otrzymuje końcówkę -owie.
- Nowak – Nowakowie, zapraszamy Annę i Jana Nowaków
- Wróbel – Wróblowie, zapraszamy Ewę i Piotra Wróblów
- Kraska – Kraskowie, zapraszamy Kingę i Mariana Krasków.
Jeśli nazwisko w mianowniku liczby pojedynczej kończy się na -i lub -y, to w liczbie mnogiej odmienia się jak przymiotnik.
- Jaworski – Jaworscy, zapraszamy Martę i Wacława Jaworskich,
- Maławy- Maławi, zapraszamy Adrianę i Jerzego Maławych.
Wyjątki i nazwiska obcego pochodzenia – jak odmieniać?
Oczywiście polski język nie jest tak prosty, jak mogłoby się wydawać po spojrzeniu na wszystkie powyższe zasady odmiany nazwisk na zaproszeniach. Jest od tych zasad sporo wyjątków wynikających z rozmaitych niuansów. Niektóre nazwiska mogą bowiem przyjmować różne formy, w zależności czy będziemy je odmieniać jak nazwiska czy rzeczowniki pospolite. Zgodnie z tym państwo o nazwisku Cukier mogą być odmieniani jako Cukrowie lub Cukierowie, podobnie państwo o nazwisku Karp, mogą być odmieniani jako Karpowie lub Karpiowie (czyli jak ryba). Bardzo często wybór wynika z rozmaitych preferencji osobistych i w przypadku nazwisk tego rodzaju należy zawsze dowiedzieć się, jaką odmianę preferuje osoba, która je nosi, żeby nie popełnić gafy.
W przypadku nazwisk obcego pochodzenia należy sięgnąć do zasad odmiany nazwisk obcych. Nie będziemy ich tutaj przytaczać, gdyż zasady te są zależne od języka, z którego pochodzi nazwisko. Jeśli więc będziesz mieć do czynienia z takim przypadkiem, to polecamy zajrzeć do wiarygodnych źródeł opisujących zasady odmiany nazwisk zagranicznych.
